Viðburðaríkir dagar

Í fyrradag frestuðum við Kínamúrsferðinni vegna rigningar en fórum þess í stað að heilsa upp á Maó karlinn sem sefur í kistunni sinni eins og Þyrnirós og er til sýnis fyrir hádegi. Þetta var nú eiginlega þriðja tilraun hjá okkur því við ætluðum eftir að hafa skoðað Forboðnu borgina en þá var klukkan orðin of margt. Svo ætluðum við daginn eftir en þá var torgið lokað eins og ég bloggaði um áður. Við héldum að þar væri þjóðhöfðingi á ferð en lásum svo í Fréttablaðinum á netinu að hlaupið hafði verið með ólympíueldinn á torginu og upp í Forboðnu borgina. Við höfðum sem sagt óvart orðið vitni af því en við sáum einmitt mikla skrautsýningu á torginu! Þetta virðist nú lítið hafa verið auglýst því enginn hér á hótelinu vissi hvers vegna torgið hafði verið lokað.
En Maó-heimsóknin var alveg mögnuð. Við byrjuðum á að fara í aðra byggingu og láta geyma allar töskur og myndavélar. Svo fórum við í röð sem gekk mjög hratt og lá frá torginu, í gegnum öryggishlið, inn í grafhýsið, framhjá styttu af karlinum þar sem fólk gat lagt blómvendi og inn í herbergið þar sem þessi pínulitli einræðisherra sefur sínum eilífðarsvefni ofan í kistu undir glerhjálmi. Hann var ótrúlega eðlilegur en soldið glansandi og það virtist ekkert vera farið að slá í hann. svo hélt röðin áfram og sumir fóru grátandi út. Ekki við þó. Ég keypti mér þó Maó hálsmen á 150 kall íslenskar til minningar um heimsóknina. Þvínæst héldum við á safn um sögu borgarinnar sem er í næsta húsi í einu af gömlu borgarhliðunum. Þetta var reyndar ekkert sérlega merkilegt safn en ótrúlega gaman að fara inn í borgarhliðið og komast upp á þakið og virða torgið fyrir sér.

Eftir hádegið fórum við svo og skoðuðum Temple of Heaven sem ég man ekki hvað heitir á íslensku. Þangað fóru keisaranir og báðu fyrir góðri uppskeru. Þetta var virkilega góður dagur og ekki var gærdagurinn síðri.

Við vöknuðum upp úr sex því að þeim stað á múrnum sem við ætluðum er nærri fjögurra klukkustunda akstur. Skrjóðurinn sem við fórum í leit nú reyndar alls ekkert út fyrir að geta keyrt í fjórar klukkustundir í viðbót en við komumst á áfangastað og aftur til baka slysalaust sem var eins gott því lítið fer fyrir bílbeltum hér í Miðríkinu og einn sætabekkurinn var laflaus.

Við gengum 10 kílómetra leið uppi á múrnum og fórum fram hjá 30 turnum. Það var algjörlega stórkostlegt. Þar sem við fórum þetta langt frá Beijing og erum þetta snemma á ferðinni var mjög lítið um túrista þannig að við náðum að upplifa kyrrð sem hefur ekki verið í boði síðan við komum hingað (og hreint loft). Gangan var nokkuð erfið því múrinn er víða ótrúlega brattur svo maður verður eiginlega að skríða upp og niður. Auk þess hefur hann ekki verið endurgerður að öllu leyti þannig að sums staðar er mikið hrunið úr honum og maður verður jafnvel að ganga til hliðar við hann.

Þetta var fín æfing fyrir hlaupið í maí og gaman að sjá aðstæður. Það er reyndar ekki hlaupið á sama stað en miðað við myndir hugsa ég að þetta sé svipað. Þarna uppi í fjöllunum fer frostið á veturna niður í 28°en hitinn á sumrinn upp í 35° þannig að munur á sumri og vetri er gífurlegur. Mongólskar bændakonur eltu okkur og reyndu að spjalla við okkur og selja okkur minjagripi og ákváðum við að láta þær ekki fara í taugarnar á okkur heldur reyna frekar að spjalla bara við þær og urðum margs vísari.

Í dag ætlum við á rölt og á næturmarkað í kvöld en Elmar er búinn að bíta það í sig að við ætlum öll að éta sporðdreka þar. Ef ég lifi það af mun ég blogga síðar.

Kveðjur frá Beijing