Afmæli og fyrsti skóladagurinn

Hann Hansi okkar átti afmæli á laugardaginn og er orðinn 15 ára, hvorki meira né minna. Boðið var upp á egg og beikon, uppáhaldsmorgunmatinn hans og svo einhverja kökuómynd sem ég fann í búðinni. Kínverjar baka almennt ekki og hér er ekki ofn. Hans fékk nokkrar gjafir að heiman og heillaóskir í tölvupósti og svo hafði verið farin verslunarferð hér í Shanghai. Bróðir hans gaf honum bæði borðtennissett og babmíntonsett enda er aðstaða til slíkrar iðkunar hér í húsinu og á lóðinni. Kínverjar taka borðtennisiðkun sína mjög alvarlega og þegar við vorum að leita að svona sæmilegu setti fundum við búðir sem voru sérhæfðar í borðtennisvörum og seldu ekkert annað og spaðarnir rándýrir. Við enduðum í kaupfélaginu enda stefnum við ekki á ólympíuleikana í borðtennis.

Frikki og Sóley og afi og amma, Grænahjalla, buðu afmælisbarninu út að borða í afmælisgjöf og fundum við frábæran stað með kínverskan mat þar sem við borðuðum í hádeginu. Þar voru þjónar á hverju strái og strákarnir fengu kóngameðferð. Svo var haldið á Shanghai Museum sem er eins konar þjóðminjasafn. Hansi hefur alltaf verið mikið fyrir slíkt en bróðir hans finnst hann skoða svona söfn full nákvæmlega. Hann skoðar bókstaflega allt. Þarna var líka margt að skoða og spegúlegra. Við héldum svo á pítsastað í kvöldmat og á Coldstone ísréttastað í eftirréttinn. Svo komum við við hjá einum af götusölunum hérna og völdum okkur bíómynd á DVD á heilar 65 krónur íslenkar.

Daginn eftir var haldið í Lazer Tag. Áhugi hafði verið á að gera slíkt á afmælisdaginn en þá var allt upppantað. Við fórum því í heljarinnar byssuleiki í hádeginu á sunnideginum og komum öll rennsveitt út.

Í gær rann loks fyrsti skóladagurinn upp. Hann hófst reyndar frekar brösulega því skólabíllinn fann okkur ekki og við ekki hann. Jói var farinn í lestina en ég ætlaði beint út að skokka og var ekki með símann á mér. Jói sneri því við til að láta okkur vita en þá var bíllinn farinn. Ég tók því bara leigubíl með strákana og vorum við komin vel tímanlega. Þeir komu svo með skólabílnum til baka, sælir og glaðir. Elmar var himinlifandi með fyrsta skóladaginn og hafði eignast þrjá nýja vini; Roman frá Rússlandi, Peter sem hann man ekki hvaðan er og einn frá Ungverjalandi sem hann man ekki hvað heitir. Honum fannst mjög gaman í skólanum en leikfimikennslan olli honum vonbrigðum. Honum fannst hún alls ekki nógu markviss. Frímínúturnar eru lengri en heima þannig að hann komst í fótbolta og er, að eigin sögn, bestur í fótbolta í bekknum. Hann lærði svo bara heima í skólabílnum.

Hansi var nú ekki alveg svona jákvæður en fannst þetta ágætt. Hann vingaðist við einhverja stráka en kynnist þeim betur síðar. Hann er í fjölbrautarkerfi þannig að hann var ekki með sömu krökkunum í öllum tímum.

En lífið er ekki bara eintóm gleði. Í gærkvöldi fengum við þær hörmulegu fréttir að Jakob Örn Sigurðarson, félagi Elmars úr fótboltanum, væri látinn en hann veiktist á fimmtudaginn. Elmari og okkur öllum var mjög brugðið. Þeir Jakob voru jafnaldrar og hafa æft saman í nokkur ár. Þeir voru yfirleitt í sama liði á mótum, t.d. á Shellmótinu í Vestmannaeyjum í fyrra og voru miklir mátar. Elmar treysti sér ekki í skólann í morgun svo við erum tvö heima núna og ætlum að hafa það rólegt í dag.